Aktualności

W Polsce funkcjonuje kilka rejestrów dłużników i długów. Istnieją też „giełdy długów”, gdzie firmy i osoby fizyczne sprzedają wierzytelności, których spłaty nie są w stanie samodzielnie wyegzekwować. Oczywiste jest, że nikt nie ma ochoty znaleźć się na jednej z tych „czarnych list”. Zdecydowanie utrudnia to, a często uniemożliwia, zaciąganie nowych zobowiązań, czy uzyskanie umów na usługi, na przykład telefoniczne, cyfrowe, czy dotyczące dostarczania innych mediów.

Ponad połowa Polaków ma długi, z czego około 30 procent nie daje sobie rady z ich spłatą, a 61,5 procent czuje się nadmiernie przytłoczonych koniecznością spłacania zobowiązań. ⅓ dłużników nie odczuwa trudności, by spłacić należności, zwracają się o pomoc finansową do rodziny. Najczęściej zaległości dotyczą zobowiązań za telefon, Internet i telewizję, a także za czynsz, prąd, wodę i gaz. Dodatkowo, trudno Polakom spłacać raty kredytów gotówkowych, oraz długi u krewnych. 

Wierzyciel bezskutecznie próbujący odzyskać od dłużnika zaległe środki potrzebuje skutecznego sposobu rozwiązania patowej sytuacji. Nie zawsze samodzielnie podejmowane kroki prowadzą do odzyskania należności. Trudności pojawiają się nierzadko już na poziomie próby skontaktowania się z dłużnikiem. Poza tym emocje pojawiające się w rozmowach utrudniają uzyskanie sensownego kompromisu.

W nawiązaniu do wielu pytań postanowiłem napisać artykuł o różnicach pomiędzy windykatorem a komornikiem sądowym. Jak już widać po nagłówku nie możemy utożsamiać tych dwóch podmiotów. Pomiędzy nimi występują pewne podobieństwa, ale i  różnice. Windykator windykuje długi, a komornik je egzekwuje. Przyświeca im jeden cel – odzyskanie środków od dłużnika. Podstawą działania windykatora jest pełnomocnictwo udzielone przez wierzyciela. Podejmowanie czynności bez takiego umocowania może narazić windykatora na odpowiedzialność karną oraz finansową.

Z dniem 25 maja 2018r. zaczęło w Polsce obowiązywać rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO). Wspomniane rozporządzenie to unijne prawo, które zastępuje dotychczasową polską ustawę o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997r. Nowe przepisy mają zastosowanie do wszelkich podmiotów, które przetwarzają dane osobowe niezależnie od ich formy prawnej.

W ostatnich latach coraz częściej spotykamy się z pojęciem leasingu. Jednakże tak naprawdę niewiele osób wie na czym on polega. Zacznijmy od tego, że leasing jest formą finansowania podobnie jak kredyt czy faktoring. Leasing jest umową nazwaną, którego definicję normatywną odnajdziemy w art. 709(1) Kodeksu Cywilnego. Stanowi on, że leasing to umowa zawarta pomiędzy dwiema stronami tj. leasingodawcą (finansującym) a leasingobiorcą (korzystającym), której przedmiotem jest określona rzecz.

W świetle aktualnych przepisów Komornik Sądowy jest władny do przeprowadzenia czynności terenowych pod adresem wskazanym przez wierzyciela we wniosku egzekucyjnym. Ponadto, w myśl art. 814 Kpc Komornik może zarządzić przeszukanie mieszkania, jednakże warunkiem sine qua non jest faktyczne zamieszkiwanie w nim przez dłużnika. Pozwala to Komornikowi zajmować ruchomości np. u najemcy mieszkania, który jest tylko lokatorem, a nie właścicielem nieruchomości. Konsekwencje art. 814 kpc wskazuje art. 845 kpc, który stanowi o zajęciu ruchomości należących do dłużnika.

W swojej karierze zawodowej wielokrotnie doświadczyłem sytuacji, gdy niezapłacenie faktury przez dłużnika spowodowało zaburzenie kondycji finansowej wierzyciela. Niestety te tzw."wirtualne pieniądze" na wystawionej fakturze nieraz skutkowały nawet ogłoszeniem upadłości wierzyciela. Formą rekompensaty dla wierzyciela za opóźnienie w płatnościach jest zryczałtowana kwota 40 euro, która jest należna wierzycielowi automatycznie od dłużnika już od pierwszego dnia opóźnienia w płatnościach bez potrzeby uzyskiwania tytułu egzekucyjnego czy tytułu wykonawczego.