umorzenie postępowania egzekucyjnego a umorzenie długu

Z powodu niewiedzy ludzie często utożsamiają umorzenie postępowania egzekucyjnego z umorzeniem długu. Dlaczego? Powiem szczerze, że nie wiem, gdyż są to dwie zupełnie inne sytuacje. Z  umorzeniem postępowania egzekucyjnego spotykamy się najczęściej, gdy komornik sądowy prowadzący postępowanie stwierdzi, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej niż koszty egzekucyjne (art.824 §1 pkt 3 kpc), czyli np. gdy wysokość odsetek miesięcznych przewyższa kwoty egzekwowane przez komornika albo gdy dłużnik formalnie nie ma żadnego majątku tj. nie jest właścicielem/współwłaścicielem nieruchomości albo ruchomości o wartości handlowej i egzekucyjnej, nie jest zatrudniony odpłatnie na podstawie umowy o pracę czy umowy zlecenie, nie pobiera świadczeń emerytalno-rentowych bądź nie przysługują mu żadne wierzytelności. Najważniejszym skutkiem umorzenia postępowania egzekucyjnego jest przerwanie biegu przedawnienia do lat 10, a w przypadku świadczeń okresowych np. odsetek do lat 3. Jednakże zgodnie ze zmianą ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 1104) wchodzącą w życie 09.07.2018 termin ten ulegnie skróceniu z 10 do 6 lat. Jednocześnie warto wspomnieć, że podana nowela zmienia także sposób uwzględnienia przez sąd przedawnienia. Sąd będzie to robił z urzędu poza wyjątkiem określonym w art. 117 §1 kc, gdzie będzie mógł odwołać się do klauzuli względów słuszności. W polskich przepisach prawnych nie odnajdziemy definicji wspomnianych względów, co powoduje że sąd będzie mógł odwoływać się do nich w sposób uznaniowy. Umorzenie postępowania egzekucyjnego może nastąpić także w innych sytuacjach np. gdy egzekucja nie należy do organów sądowych; gdy wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności sądowej albo gdy egzekucja ze względu na przedmiot lub osobę dłużnika jest niedopuszczalna, a także jeżeli wierzyciel w ciągu sześciu miesięcy nie dokonał czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażądał podjęcia zawieszonego postępowania egzekucyjnego. Inicjatorem i "dysponentem" postępowania egzekucyjnego jest wierzyciel. To on decyduje o wszystkim i  tym samym może w każdym czasie złożyć do komornika wniosek o umorzenie prowadzonego już postępowania. W świetle art. 825 §1 Kodeksu Postępowania Cywilnego komornik musi umorzyć takie postępowanie. Ciekawostką jest, że umorzenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela nie powoduje przerwania biegu przedawnienia (art. 825 pkt 1 w zw. z art. 203 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c). Wierzyciel może w każdym czasie "wycofać" sprawę od komornika np. gdy porozumiał się z dłużnikiem co do spłaty zadłużenia. Równocześnie warto zauważyć, że to wierzyciel może umorzyć dłużnikowi dług. Dług to obowiązek, który obarcza dłużnika, a polega na spłacie zadłużenia. Od woli wierzyciela zależy czy chce go w ogóle umorzyć dłużnikowi czy chce umorzyć mu 5% ,20%, 50%, a nawet 100% całej kwoty zadłużenia. Ponadto, sąd może umorzyć wierzytelność, jeżeli stwierdzi, że nie ma podstaw do jej dochodzenia. Chodzi tu np. o sprawy wyłudzenia pożyczek czy kredytów na osoby trzecie. Reasumując nie utożsamiajmy umorzenia postępowania egzekucyjnego dokonywanego przez komornika z uprawnieniem wierzyciela do umorzenia długu.